Öncelikle büyük deprem felaketinde yaşamını yitiren vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet, yakınlarına ve Milletimize başsağlığı diliyorum.
Böylesi büyük bir felaket içindeyken burada değineceğim konu için beni bağışlamanızı diliyorum.
Tartışma Deniz Baykal’ın R.T. Erdoğan’ın yasağının kaldırılmasıyla ilgilidir.
Bu konuda olayın özüne esasına bakılmadan Baykal için büyük bir linç kampanyasının başlatıldığına tanık olmuştuk.
Baykal’ın vefatı ile birlikte ve de henüz toprağa verilmediği bir aşamada söz konusu linç kampanyasının, özellikle sosyal medyada, yeniden başlatıldığını görmekteyiz. Bu durum olayın gerçek yüzünün yeniden ortaya konulmasını zorunlu kılıyor.
Olayın özü ve esası şudur:
2002 seçimlerinde AKP yüzde 34,7 oy oranıyla 364 miletvekili çıkarmıştı. Yani Anayasa değişikliği için 4 sandalyeye ihtiyacı vardı. Meclisteki bağımsız vekil
sayısı ise 9’du.
Ben ise, uzun bir aradan sonra o seçimde, Tekirdağ Mv. olarak yeniden Meclise girmiştim. Bu nedenle Bağımsızlar üzerinde başlatılan transfer çalışmalarının, el altından nasıl yürütüldüğünün canlı tanıklarından biriyim.
Bu arada Erdoğan’ın, yasak konusunu Referanduma götürme düşüncesinde olduğu yönündeki fısıltılar da kulislerde dolaştırılıyordu.
AKP’nin Anayasa değişikliği için ihtiyaç duyduğu 4 Mv.’ni transfer etmesi işten bile değildi.
Bir şiir okunması nedeniyle, seçilme hakkından yoksun bırakılması yaptırımı, 12 Eylül’ün çağ dışı hukuk düzenlemelerinden biriydi. Yani 1980 öncesi Türkiye’de böyle bir yaptırım söz konusu değildi.
Anayasa değişikliği halk oylamasına (referanduma) sunulması halinde bir yandan CIA + Feto ortaklığından gelecek büyük dış desteğin yanında, toplumda yaygınlaşmış bazı mağduriyet duyarlılıklarının harekete geçirilmesiyle yaratılacak iç siyasi desteğin boyutu birlikte düşünüldüğünde, AKP’nin referandumda yüzde 50’nin üstünde bir oy sağlamasının hiç de zor olmayacağı anlaşılmaktadır.
Bu durumda AK Parti, henüz iktidarının başlangıcında yüzde 50’nin üstünde bir oy oranına sahip olacaktı. Bu manzara karşısında CHP; hem mağlup, hem de 12 Eylül’cülerle aynı kefede, antidemokratik bir yaptırımı savunur konumda kalacaktı.
Olayın söz konusu özü ve esasının açıklanmasının siyaseten doğru olmadığına inanmaktaydım. Esasen Baykal da bu gerçekten özenle ve kesinlikle uzak durdu. Bunu en yakınlarıyla dahi paylaşmadı. Yasağın kaldırılmasını son derece sağlam ve doğru olan demokrasi gerekçesine dayandırdı.
Bununla birlikte, linç kampanyasının yoğunlaştığı günler içinde kendisine bu konuyu açmak istedim. Bana gülümsedi ayrıntıya girmek istemedi.
Onun bu tavrı, dayandığı gerekçesinde ne kadar samimi ve inançlı olduğunu yansıtmaktaydı. Gerçekten o, Cumhuriyetin demokrasi ile taçlandırılması mücadelesinin yılmaz savaşçılarından biriydi ve güçlü siyasi bir liderdi.
Öte yandan Zihni Erdem’in OdaTv’de yayımlanan 11 Şubat Tarihli yazısının bir bölümünde aynı konu ile ilgili şu bilgi verilmektedir:
-Baykal, bu suçlamalara yıllar sonra kendisine hatırlatılması üzerine tartışmayı, “Eğer Recep Tayyip Erdoğan o dönem referanduma gitseydi kepaze olurduk” sözleriyle bitirdi.
Yılmaz Özdil ise Baykal’ın vefatıyla ilgili Sözcü gazetesindeki yazısını şöyle bağlamıştır:
“Güle güle Deniz Baykal. Huzur içinde uyu. Anlatmayı başaramadık. Eminim, hayat, anlamak istemeyenlere illa ki öğretir.’
Deniz Baykal ile uzun yıllar aynı kulvarda yürümüş bir siyaset insanı olarak, değerli bir devlet ve siyaset insanımızı yitirmiş olmanın derin üzüntüsünü yaşıyorum. Kendisine Allah’tan rahmet diliyorum. Nur içinde yatsın. Başımız sağ olsun.
Enis Tütüncü
18.-22.–23. Dönem Tekirdağ Milletvekili
