Sağlık Bakanı bugün – yarın “yeni normalleşme” koşullarını açıklayacak.
Esnaftan gelen baskılar nedeniyle alınan yarım – yamalak tedbirler de gevşetilecek.
Muhtemelen sokağa çıkma yasağı esnetilirken, lokantalar ve kahvehaneler yeniden açılacak, yoğun bakımlar iflas etmesin diye 65 yaş üstüne kısıtlamalar büyük ölçüde korunacak.
Hükumet salgının başından beri virüsle “inatlaşıyor”.
Bu inatlaşma şimdiye kadar en az 30 bine yakın canımıza mal oldu. En az diyoruz, çünkü herkes hükumetin açıkladığı rakamların üç veya dört ile çarpılması gerektiğini söylüyor. O halde can kaybımız 100 bini aşmış olabilir.
Peki, nereye kadar?
Arşivime bakıyorum, neredeyse bir yıl önce, 18 Mart 2020’de “Bireyci tıp salgınla baş edemez” başlıklı bir yazım yayınlanmış. Henüz “dünyada” vaka sayısı 200 bin, ölümler sadece 8 bin. Vaka ve ölümlerin büyük çoğunluğu Çin’de.
O gün söylediklerimiz ile bugün söylediklerimiz aynı.
Salgın ile “salgın bilimi” ışığında mücadele edilmeli! O günlerde virüsle “inatlaşmayan” ve salgın biliminin gereklerini yerine getirerek kapsamlı halk sağlığı tedbirleri alan tek ülke Çin. Bu sayede Çin çok kısa bir süre içinde salgını kontrol altına almayı başarıyor.
Daha sonra Çin’in izinden giden Güney Kore, Yeni Zelanda, Vietnam ve Küba gibi ülkelerin de virüsle inatlaşmak yerine salgın biliminin gereklerini yerine getirerek salgını kısa sürede kontrol altına aldıklarını görüyoruz.
Ancak bu süreçte başta “sürü bağışıklığı ideolojisini” savunan İngiltere, İsveç ve ABD olmak üzere kapitalist dünyanın büyük çoğunluğu, salgın biliminin önerdiği izolasyon ve karantina tedbirlerini yerine, virüsle inatlaşmayı tercih ediyorlar. Bunlara bizim hükumetimiz, Bilim Kurulu’nun da desteğiyle, “maske – mesafe – temizlik ideolojisiyle” katılıyor.
Virüs de, sürü bağışıklığı ve maske – mesafe – temizlik ideolojisiyle “dalgasını geçmeye” başlıyor.
Yoğun bakım yatakları dolan ülkeler tedbirleri sıkılaştırdıkça “geriliyor”, tedbirler gevşetilince daha büyük bir “dalga” halinde yeniden saldırıyor. Okullar kapanınca azalan vaka sayıları, açılır açılmaz patlıyor.
Aslında bu süreçte yaşanan her yeni dalga veya ülkemizde olduğu gibi her yeni pik, virüsün salgın bilimini dikkate almayan hükumetlere ve otoritelere yanıtıdır:
“Benimle İnatlaşmayın!”
Dahası sermaye egemenliğindeki ülkelerde örgütlenen “bireyci tıp”, salgının olumsuz sonuçlarının daha da dramatik bir hal almasına neden oluyor. Örneğin Türkiye’de birinci basamakta kendisini Aile Hekimliği olarak ifade eden bireyci tıp, daha salgının ilk günlerinde iflas bayrağını çekmişti.
“Bireye” yönelik hizmetlerde uzmanlaşan Aile Hekimliği sistemi, salgına karşı alınması gerekli halk sağlığı tedbirlerinin uygulanmasında hiçbir şey yapamadı. Bugün de aşılama sürecinde Aile Hekimliği sisteminin “kitlesel” aşılama yürütemediğini görüyoruz.
Oysa birinci basamakta sağlığı özelleştirmek amacıyla Aile Hekimliği sistemine geçebilmek için kapatılan Sağlık Ocakları “topluma” yönelik hizmetlerde uzmanlaşmış sağlık kurumlarıydı. 1980’li ve 1990’lı yılların efsanevi “aşı kampanyalarında” bulaşıcı ve salgın hastalıklarla mücadelede rüştünü ispat eden Sağlık Ocakları kapatılmasaydı, bugün virüs karşısında çok daha güçlü olacaktık.
Bugün hala virüsle inatlaşmaktan vazgeçmek ve salgın biliminin gereklerini yerine getirmek için geç değil.
Hemen alınacak tedbirlerle en azından başka yüzbinlerin yaşamları korunabilir.
Fakat görünen o ki hükumet virüsle inatlaşmaya devam edecek ve aldığı yarım yamalak tedbirleri de gevşetecek.
Maalesef hükumetin tedbirleri gevşetme çabasına sınıf bilinci gelişmemiş işçiler ve örgütleri de destek veriyor. Emekçileri ve emek örgütlerini ikna edemeyen Türk Tabipleri Birliği’nin “tam kapanma” çağrıları, arkasında toplumsal bir güç olmadığından havada kalıyor. Yine bu süreçte kendisine işçi sınıfı partisi diyen bazı partilerin de popülizme teslim olduğunu üzülerek gözlüyoruz.
Peki nereye kadar?
Salgının gerçek mağdurları, işçiler, emekçiler, 65 yaş üstü yurttaşlarımız hükümete “yeter” diyene kadar, “salgınla mücadelede ideolojik davranmayı bırakıp, salgın biliminin gereklerini yerine getirin” diyene kadar.
