Doğu küre, haftanın Perşembe, ayın yirmi dördüncü gününe uyanırken batı yarım küresinin televizyon kanalları akşam bültenlerinde Rusya’nın Ukrayna’yı işgalini son dakika haberi olarak veriyor. Ukrayna’dan bildiren gazeteciler, tankların sınırı geçip Kiev’e doğru ilerlediğini söylüyor. Durumun vahim olduğu belli. Ufukta yine bir savaş, yine yıkım, ölüm, zulüm, acı, soğuk, kaybolan dağılan hayatlar, yaşanmamış gençlikler, dağılan aileler ve silahların hedefindeki masumlar var.
Lider durumunda bulunan muhterislerin başlattığı savaşlarda baştakilere bir şey olmaz ve hattâ savaş baronları, silah tüccarları, tefeciler, karaborsacılar ve daha pek çokları nemalanır bu kaostan. Olan masum halka, cepheye gönderilen gencecik erlere olur. Savaşın bedelini, annesinin elinden tutmuş nereye gittiğini bilmeyen çocuklar, savaşların acısını birinci elden yaşamış yaşlılar, sakalı çıkmamış oğullarını cepheye gönderen anneler, kocasını, sevdiğini yitirmiş eşler, soğuktan ölen bebekler, hastaneye yetiştirilemeyen hamile kadınların doğamamış çocukları öder.
Bizim başkana ‘akıllı ol’ diyen ABD eski Başkanı Trump ve temsil ettiği aşırı sağın temsilcileri, Putin’in Donbas bölgesini tanımasıyla başlayan operasyonu için ‘zekice’ deyiverdi. Aynı Trump ve şakşakçıları, Putin’in ‘çok zekice’ bulunan bu operasyonundan bir gün sonra gelen, sivillere yönelik bombalama ve ağır saldırı altındaki Kiev ve canını kurtarmaya çalışan halk görüntüleri karşısında ‘Ukrayna kendini savunacaktır’ diyen Zelenski’yi de ‘cesur’ olarak nitelendirdi.
Burada unutulmaması gereken Putin’in eski Sovyetlerin ‘sosyalist’ zihniyetini temsil etmediği, ülkesi için düşlediği gücün, zalim Çarlık devrinden kalma bir Rus İmparatorluğu hayali olduğudur. Bu arada, gerçekten acı olan, Putin’in diline doladığı ‘neo-Nazi’ yalanlarına inanan Türkiye’deki sol görüşlü, ‘gerçeği’ söylediğini iddia eden TV kanallarının yorumcuları ve fikir üreticilerinin bu söyleme katılmaları. Bu söylemle, Amerika’daki aşırı sağ ile aynı kefede olduklarının farkındalar mı acaba?
Putin, kendisini eleştirenleri kapı kollarına bulaştırdığı zehirle cezalandıran, eleştiride ileri giden muhalifleri düz yolda yürürken arkadan çarpan arabalarla ortadan kaldıran, yarattığı oligarkların desteğiyle ömür boyu iktidarı garantilemiş bir otokrat. Hayalleri büyük, yüreği küçük eski bir KGB ajanının gerçekleştirdiği bu işgal, Amerikan emperyalizminin tetiklediği, neo-Nazi karşıtı bir operasyon gibi gösteriliyor. Oysa Ukrayna cumhurbaşkanı Zelenski Yahudi bir aileden geliyor. Anne ve babası Holokost’ta Nazilerce öldürülmüş. Nasıl neo-Nazi olabilir?
Günlerdir uydularla izlenen Rus ordusunun sınır harekatı, sonunda nedensiz bir savaşı başlatarak Ukrayna’nın içine doğru ilerliyor. Buradaki nedensizlik insani anlamda. Oysa muhteris liderler için neden çok! Sıralamakla bitmiyor. Ego, güç, hakimiyet, üstünlük yarışı, kaynakları sahiplenme, günü kurtarma, kendi başarısızlıklarına hedef saptırma, ömür boyu tahtta kalma ihtirası ve daha fazlası.
Putin’in soğuk savaş döneminden yarım kalmış bir hesaplaşması var Batı dünyası ile. Söz konusu hesaplaşmanın bedelini her iki ülkenin masum halkı ödeyecek, ödemeye başladı bile. Yüzlerce Rus-Ukrayna askerinin ve sivilin öldüğü gelen haberler arasında. On binlerce Ukraynalı canını kurtarmak için yollara düşmüş bile. Polonya, Romanya, Macaristan, neresi olursa olsun, yeter ki hayatta kalma içgüdüsü, savaşın değişmeyen görüntüsü.
Bu arada, ülkemizin ne yapacağını şaşırmış ‘söz sahibi’ kişilerinin verdiği beyanatlar birbirini tutmuyor. Tarafsız gibi görünüp Rusya kınanıyor, NATO müttefiki olarak taraf olunuyor, Suriye’de burun buruna gelinen Rusya karşısında ne yapılacağı bilinmiyor. Söz arasında otokrat ve demir yumruk Putin şahsının tekelindeki Rusya’nın gerekirse nükleer gücünü göstereceği bile ima ediliyor! Şaka gibi! Doyamadı mı bu dünya savaşa?
Son elli yılda çıkan ve milyonlarca can alan savaşları—Vietnam’ı, Irak-İran savaşını, Afganistan’ın işgalini, Körfez I ve II felaketlerini, Balkanlardaki kıyımı, Lübnan ve Suriye’deki insani yıkımları ve daha fazlasını okumaktan, irdelemekten, eleştirmekten yorulmuş bir birey olarak soruyorum: Barış içinde yaşamak neden bu kadar zor? Savaş ve ölüm neden bu kadar cazip? Aynı soruyu Rusya’da savaş ve işgal karşıtı gösteri yapan çoğu gençlerden oluşan halk da soruyor. Ancak, anında tutuklanıp otobüslere doldurulup götürülüyor bu göstericiler, hem de vatan hainliği ile suçlanarak.
22-27 Şubat tarihleri arasında, duyulan sirenlerle o melun savaş tamtamlarının çalmaya başladığı sırada, Cumhuriyetçi Parti, Florida’daki CPAC –The Conservative Political Action Conference = Muhafazakar Siyasi Eylem Konferansı’ndaydı. Konferanstaki aşırı sağcı Cumhuriyetçiler ve Trump, Putin’e alkış tutuyordu. Neden? İpucu veriyorum: Cumhuriyetçilerin en büyük bağışçısı Silah Tüccarları! Siyasi eylem dedikleri de, öyle derin politik görüşler değil! Silahlanma, silah endüstrisinin güçlenmesi ve halkın silahlanma özgürlüğüne dokunulmaması en önemli gündem maddeleri. Onlar için savaş, satışların artması, kârların yükselmesi, servetlere servet katılması demek.
İzlediğim TV kanalındaki görüntüde Kiev’in ana meydanlarından biri var. Arkada sirenler duyuluyor. Sabahın erken saatlerinde kalabalık olması gereken caddeler bomboş. Bir petrol hattı vurulmuş Kharkiv’de. Büyük bir yangının alevleri görüntüde. Kiev direniyor. Dünya savaşı kınıyor. İnsanlar şaşkın. İnsanlar ne yapacağını bilemiyor!
Oradaki çocukları, anneleri düşünüyorum. Cephede –her iki tarafta da–hazır bekleyen masum erleri, hastaları ve yaşlıları düşünüyorum. Haklı haksız aramadan barıştan yanayım. Herkesin yaşama hakkından yanayım.
Rus ekonomisini çökertecek yaptırımlardan söz ediliyor. Olan yine halka ve en altta kalana olacak. Fazla söze gerek yok. Ekranda, ‘bu savaş daha ileri gitmeden durdurulmalı,’ diye bağıran Ukraynalılara ve Moskova caddelerindeki savaş aleyhtarlarına ben de katılıyorum. Bu savaşı durdurun!
Seattle-WA
