Çeşme’de yazın film izlemek belki de akla gelecek son şeylerden biri. En azından bu yaza kadar öyleydi. Ama bu yıl Çeşme Belediye Başkanı M. Ekrem Oran’ın da tam desteğiyle başlayan Kıyıdan Kıyıya Türkiye – Yunanistan Film Festivali sessiz sedasız ama etkili bir biçimde Çeşme’de önemli bir atılımı gerçekleştiriyor. Bir yandan Alaçatı’da yapılan açık hava film gösterimleri, bir yandan gündüzleri yapılan kıyı temizlikleri ve farklı başlıklar altında düzenlenen masteclass ve atölyeler belirgin bir çevre farkındalığı yaratacak gibi görünüyor. Konuyla ilgili olarak festivalin sanat yönetmenlerinden oyuncu Cumhuriyet’ten Emrah Kolukısa Gizem Erman Soysaldı (diğer sanat yönetmeni Yusuf Saygı) ile festivali konuştu.
HEPİMİZ KAYGILIYIZ
– Birçok film festivali düzenleniyor ülkemizde ama buradaki gibi çevreyi, ekolojiyi dert edinen, bunu birinci amaç haline getiren festival yok. Fikir nasıl doğdu?
Bizde filmlerin teması değil festivalin yapılış şekli ‘sürdürülebilir’. Festivali ilk hayal ettikten sonra birlikte çalıştığımız, yani festivalin beyin takımı diyebileceğim arkadaşlarım, Gülen (Saygı ), Ferdi (Akarsu), Yusuf (Saygı), Hüseyin (Karabey), ben. Zaten Ferdi sürdürülebilirlik uzmanı. Hepimizin zaten bireysel olarak bu konuda kaygıları var. Ben mesela 6 aydır bokaşi yapıyorum, yani kompost. Bireysel olarak günde çıkardığımız çöp miktarının farkına vardıkça insan olarak utanıyorsun. Sürekli omuzlarında bir yük varmış gibi hissediyorsun. Ben bir süre öyle hissettim mesela, bokaşiye öyle başladım. Açıkçası her şey organik olarak gelişti. Şimdi tutup bir çevre festivali yapsak ve desek ki işte ‘plastik atık kullanmayın’, ‘iklim krizi var’; bu kadar etkili olmaz diye düşündük. Sinema çok etkili bir sanat dalı, kitlelere ulaşıyor ve çok etkileyici, dolayısıyla sinemayla birleştirmek çok doğru geldi bize.
– Nasıl bir sürdürülebilirliği var festivalin aklınızda?
Festivalin birkaç teması var. Biri sürdürülebilir olmak, biri barış. Tabii barış ve sürdürülebilirlik yanında toplumsal cinsiyet eşitliği de var. Yani böyle üç koldan gidelim istedik ama bunların hepsi de aslında o kadar iç içe ki, birbirini destekleyen, birbirine bağlı… Filmlerin sayısındaki kadın erkek yönetmenleri bile ona göre seçmeye çalıştık… Seneye mesela yapmak istediğimiz masterclass’lardan birinde bu da olacak; toplumsal cinsiyet eşitliğine dair bir çalışma… Ya da mesela kompost yapımı hakkında bir atölye olacak…
– Festivalin mesele edindiği konular çok güncel bir yandan da… İşte yakın geçmişte yaşanan çevresel felaketleri gördük hepimiz, yangınlar, sel baskınları…
Çok doğru. Hatta bu yangınlar olduğunda bazı etkinlikler de iptal edildi biliyorsun. Biz de bir tereddüt ettik aslında, bir durduk 15-20 gün önce, ama dedik ki tam zamanı… Biz zaten buna dikkat çekiyoruz. Biz zaten atık üretmiyoruz, biz zaten çöp toplayacağız, o yüzden yapmamız lazım dedik. Ne kadar duyurabilirsek o kadar iyi… Bu sene Türkiye’de iki belediye buna karar verse, ‘biz de yapalım, mantıklıymış bu’ dese, çok büyük bir artı değer değil mi bizim için. Seneye belki 20 belediye karar verecek. Film seçkisi de çok içimize sindi. Yani “Körfez” olsun, “Hayaletler” olsun ve “Apples”, üçü de distopik filmler.
MESAJLI SEÇKİ
– Hem öyle hem de içlerinde çevreye dair çok mesele de var, “Körfez” mesela…
Evet, ne kadar doğru öngörüler değil mi?… Emre’nin (Yeksan) filmi… Keza “Unutma Beni İstanbul” da festivalin ruhuna çok uygun düşen bir film. Ayrıca “Bilmemek” (Leyla Yılmaz) çok sevdiğim bir film. Sonuçta o da faşizmi anlatan, toplumun dışarı ittiği bütün grupları ilgilendiren, tabii ki festivali de ilgilendiren bir şiddet var orada. “Journey Through Smyrna” da iki ülkenin müziklerini anlatan bir belgesel. Filmden sonra bir de dinletimiz olacak, Alaçatı Açık Hava Tiyatrosu’nda. Filmdeki müzisyenler o şarkıları çalacaklar canlı olarak.
