Dün gerçekten mutluydum.
Çünkü iki sene üç ay önce başladığım “yeni yaşam serüvenim” hedeflediğim gibi ilerliyordu.
Babam, “benimleyken istediklerini yap kızım” diyerek büyüttü beni. O sebeple hep cesur oldum.
Ve zaman zaman hayat içinde cesaretimi kaybetmeye meylettiğim anlarda da, karşıma esin kaynağı olan cesur insanlar çıktı.
Aşık olduğum erkeklerde de daima; önce bilgi ve sonra iki şey cezbetti beni: Cesaret ve dürüstlük. Bir erkek cesursa ve dürüstse ilgimi çekiyordu ve bunların olmadığı yerde ya Aşk başlayamıyor ya da başlamışsa, zamanla benim için bir sevgi ve yaşananlara şükrana dönüşüyordu.
Bitiyordu yani.
Aşkın tutkusu cesaret ateşinde pişiyordu benim için.
Bu yüzden, bana hiç yapmadığım şeyleri yaptırabilene aşık oldum hep. Dürüstlük de o alevlerin körüğü misaliydi.
Çünkü ancak dürüstlük içinde insan kendisi olabilir. İkisi bir arada şahane bir şey oluyordu.
Kendim olabildiğim bir tutku sarmalı! Bana her şeyi göze alabilme ve yapabilme gücü ve cesareti veren bir hal.
Dün, mutluydum, evet.
Ve aldığım kıyafetlerimin 38 beden olmasına sevinirken, son 2 sene 3 ay boyunca neler yaşadığım gözlerimin önünden geçti…
Bu serüvenin bana neler getireceğini gerçekten bilmiyorum, hayatın bana neler hazırladığını da.
İçimde sadece güzel bir şeylere, dönüşüme hazırlandığım hissi var.
Dönülmez bir değişim bu.
Ve sevgiyle kucaklıyorum.
Zorlu’da otururken, 13 Ağustos’da Şefimiz Ahmet Mithat Özyılmazel yönetiminde Ada’da vereceğimiz ikinci konseri düşündüm.
Tango söyleyeceğiz.
Günün birinde konserlere çıkacağım hiç ama hiç aklıma gelmezdi!
Ve tango benim için tutkunun kendisi. Tango, baştan sona cesaretin ritme dönüşmesi.
Babam rahmetli olmadan önce, ağustos ayında hastaneye yatmıştı. 3 sene önce. Onun yanına giderken her gün makyaj yapıyor, kıyafetlerimi özenle seçiyor ve tam da istediği gibi “güzel kızı” oluyordum. Bugün yaşasaydı, bu ağustos ayında bana sımsıkı sarılacak ve şöyle diyecekti:
“Benimleyken istediklerini yap kızım. Seninle daima gurur duydum, beni yine gururlandır!”
