Olur şey değil!..
Yıl yenilendi.. Takvimler yenilendi.. Satın aldığımız her şeyin fiat etiketleri yenilendi!
Eee.. ama ben, hala eski BEN!
Nasıl oluyor anlamadım.. Oysa yılbaşında ayağa kalkıp zıplayarak ondan geriye saymıştık hep bir ağızdan: On.. dokuz.. sekiz.. yedi.. altı.. beş.. dört.. üç.. iki.. bir..!
“Yeni yıl geldi!” diye sevinçle birbirimize sarılmıştık.. Güzel dilekler dilemiştik..
Hani her şey çok güzel olacaktı?
Ne oldu peki?
Yetmeyen bütçe.. çözülmemiş sorunlar.. bitirilmemiş işler.. yaşanmamış aşklar.. yarım kalmış umutlar.. Hepsi duruyor! Hiçbir yere gitmemiş..
Düşünüyorum.. ve yaşadığımı anlıyorum.. var’ım, yaşıyorum; geçen yılda böyleydim!
Geçen yılda olan bitene bakıp öfkeleniyor, söyleniyor ama hiçbir şey yapmıyordum!. Bu yüzden geçen yılın sonuna doğru kararımı vermiştim:
Ahhh!..kendime yeni bir BEN lazım!*
2023 nasıl geçti?
Yok, öyle şarkılardaki gibi ‘habersiz’ geçmedi! Tersine bağıra bağıra, kendini parçalayarak geçti:
50 bin yurttaşımızı kaybettiğimiz deprem felaketi..
14 ve 28 Mayıs seçimleri ve halkın yarısının demokratik hukuk devleti özleminin bir başka bahara ertelenmesi..
Akbelen’de ve yurdun çeşitli yerlerinde, köylülerin yaşam alanlarını koruma ve doğa-çevre dengesi ile küresel ısınma duyarlıklarını öne çıkaran direnişleri..
Cayır cayır yanan ormanlar…
Hatay milletvekili seçilen ama meclise girmesi engellenen Can Atalay’ın özgürlüğüne kavuşamaması (uygulanmayan anayasa mahkemesi kararları) ..
Diyanet’in, yaşam sevinci içermeyen/ neredeyse ölümü kutsayan iç karartıcı fetvaları..
Laik-bilimsel eğitimi yok etmeye yönelik iktidar politikaları..
Artan hayat pahalılığı ve yoksulluk..
Riyad’ta oynanmayan futbol maçının tartışmaları..
Atılan nutuklar.. Tutulmayan sözler..
Tükenmekte olan umutlar ve azalan sevinçler..
… (liste uzar gider)
Böyle bir yıl yaşadık ve tamamladık!
Tamamladık bitti sanıyordum.. Hani ‘yıl biter ve her şey yenilenir’..
Yok böyle bir şey!.
Ne ben değiştim, ne de yaşadığım bu dünya?
N’olucak peki şimdi?
Bir yıl daha mı bekleyeceğim?
Elbette hayır! “Aklını başına topla” diyorum kendime!. Daha da ileri gidiyorum;
Ne bekliyorsun? Bir kurtarıcı mı? Gelip seni ve dünyanı değiştirecek?
Sonra da ruh sağlığı alanında çalışan bütün profesyonellerin söylediği gibi tekrarlıyorum:
“Değişim seninle başlar.. Sen değişirsen, dünyan değişir”
Bu çok bilmiş terapist sözlerinden de hiç hoşlanmam, doğruluk payı olduğu için! Rahatsız edici.. rahatımı bozucu bir beklenti taşıyor içinde. Çünkü hemen arkasından şu söz gelecek biliyorum:
“Konfor alanınızdan çıkın!”
Söylemesi kolay yapması zor işler!. Alışkanlıkları değiştirmek, daha etkin yöntemler denemek, sorumluluğu kendi üzerine almak vb.
Ben de biliyorum, A. Einstein’in söylediği gibi;
“Aynı şeyi tekrar tekrar yapmanın ve farklı sonuçlar beklemenin pek akıllıca olmadığını”
Üstelik farkındayım; saraylarda yaşayanlar ‘konforlu’ alanlarından çıkmayacaklarına göre benim ‘konfor’ alanımdan çıkmam gerektiğinin!.
Yoksa yine bakarak, ‘off!’ çekerek ve şikayet ederek bu yılın da geçip gideceğini.
Bir şeyler yapmalıyım.. Bir şeyleri değiştirmeliyim.. Kendimi güncellemeliyim. ’Konfor alanımda’ rahat değilim çünkü hiç de konforlu değil hayatım.
Neyse.. Daha fazla can sıkıcı olmaktansa bu yazıyı Metin Altıok’un dizeleri ile bitireyim:
“Yarın farklıdır bugünden
Adı değişir hiç olmazsa
Kara bir suyu geçiyoruz şimdilerde
Basarak yosunlu taşlara
Sen bugünden yarına
Birazcık umut sakla.”
…
B.Y.
19 Ocak 2024, Bahçelievler, Ankara.
*Bkz. https://www.yurtseverlik.com/prof-dr-binnur-yesilyaprak-yazdi-yeni-yila-girmeden-kendime-yeni-ben-lazim.html
Benzer Haberler
Facebook'ta Biz