Ressam bir annenin, şair, ressam ve heykeltıraş bir babanın çocuğu olarak Amerika Birleşik Devletleri’nde dünyaya gelen De Niro, sanatla doğumundan beri haşırneşir olmuşdiyebiliriz. Onu ilk defa 1968 tarihli Selamlar filminde gördük. O zamanlar önümüzdeki yıllarda bu kadar izleyeceğimizi tahmin edemezdik. Zaman içinde, rol aldığı Baba II, Taksi Şoförü, Orijinal Cinayetler, New York New York, Saklambaç, Büyük Umutlar gibi onlarca filmle ve kazandığı ödüllerle dünya çapında çok sevilen aktörlerden biri oldu.
Yaptığınız gözlemler oyunculuğunuzu etkiliyor mu? Örneğin ailenizle restorana gittiğinizde yan masalara baktığınız, karakter analizi yaptığınız oluyor mu?
RN: Evet, oluyor. İnsanları, bazı durumları gözlemliyorum. Bunların o sıralar çalıştığım rolle bağlantılı olması da gerekmiyor. Örneğin beden dillerini inceliyorum. Ne yaptıkların bilmiyorum çünkü duyamıyorum. Sadece tahmin yürütüyorum.
Bu çok ilginç çünkü oynadığınız karakterlerin çoğunun iletişim problemleri var. Çoğu derdini anlatamayan tipler. Kendilerini beden dili, mimikler, bakışlar ile ifade edenler…
RN: Oynadığım bazı karakterlerde repliklerimin bir kısmını söylemem. Açıklaması zor ama o zaman sanki onu söylemeye ihtiyaç yokmuş gibi hissederim. O an bir şey söylemeye gerek yoktur, sadece başka şekilde ifade etmek gerekir.
Sanki siz de bu tip bir insansınız. Kendinizi sözcüklerle ifade etmeyi pek sevmiyorsunuz gibi. Bu karakterlerde sizden bir parçayı taşıyor diyebilir miyiz?
RN: Evet, elbette. Karakterin söz ustası olmadığı, sözcüklerle harikalar yaratmadığı durumlarda her şeyi konuşarak ifade emek gerekmez. Aslında her şey o anki karaktere, duruma ve şartlara bağlı.
Basınla, röportaj vermekle pek barışık olmamanız da bundan kaynaklanıyor o halde…
RN: Aslında bu noktada kendimi açıklamakta zorlanıyorum. Filmde yaptığım şey bir tür kendini ifade etme. Fakat ardından bunun hakkında konuşmak, yaptığın şeyi açıklamak zor oluyor.
Oyunculuk sizi eskiden olduğu gibi heyecanlandırmaya devam ediyor mu? Örneğin bir sahneyi tekrar tekrar oynamaktan yoruluyor musunuz?
RN: Bu oyunculuğun kuralı, hiçbir zaman değişmeyecek. İkinci ya da üçüncü oynayışınızda daha iyisini yapabilirsiniz. Bundan asla yılmamanız, sonuna kadar devam etmeniz gerekiyor. Ben de iyi yazılmış şeyleri oynarken heyecanlanıyorum. İlk karşılaşmamızda ilgimi çeken bir karakter oluyor ve onu her oynayışımda farklı bir ritim yakalayıp daha farklı bir hale getiriyorum. Bu çok özel bir şey, açıklaması zor.
Tabii bu karakterlere hazırlanmak için büyük bir çaba da harcıyorsunuz. Örneğin Avcı filmi için bir süre çelik işçileriyle takılmış, onlarla yemek yemiş, aileleriyle tanışmışsınız.
RN: Evet çünkü o hissiyatı yaratmanız gerekiyor. Bunun için de hem başarılı bir yönetmenliğe hem de o rol için duyduğunuz isteğe ihtiyaç var.
Yaş ilerledikçe kendinizi oyunculuğa adamanız da zorlaşıyordur. Sonuçta vakit ayırmanız gereken bir aileniz var.
RN: Evet, eskisinden daha zor. Fakat rol için ne gerekirse yaparım. Tabii yeterli vaktin varsa işin kolaylaşır. Yaş ilerledikçe enerjini neye ayırman ve neyi ertelemen gerektiğini daha iyi anlıyorsun. Bir şeye çok da ihtiyaç yoksa onu boş veriyorsun ve başka bir şeye odaklanıyorsun.
Yönetmenlik yaptığında da aynı adanmışlığı hissediyor musunuz?
RN: Filmin her ayrıntısıyla ilgileniyorum, sanırım biraz takıntılıyım. Her sahne, her nokta çok önemli. Yaptığımdan emin olmak için defalarca bir adım geriye çıkıp bakıyorum. Bu sanki büyük bir yapbozu tamamlamak gibi.
Diğer aktörlerden kimleri beğeniyorsunuz?
RN: Kirli Sırlar filminde rol alan İngiliz aktör Eddie Redmayne. Cidden müthiş bir oyuncu. Jude Law da çok başarılı. Bunların dışında Matt Damon, Sean Penn… Bunun gibi birçok isim var. Hepsi de işini ciddiye alan insanlar.
Film çekimi olmadığı zamanlarda neler yapıyorsun?
RN: Genellikle ailemle takılıyorum. Bazen golf oynamaya bile vaktim olmuyor.
Kariyerinizin boyunca özellikle gurur duyduğunuz bir performansınız var mı?
RN: Sanırım böyle bir ayrım yapamam. Kendimi yargılayamam.
kaynak: oggito.com
Benzer Haberler
Facebook'ta Biz