Vehbi bey uzun yıllar çeşitli ülkelerde konsolos olarak görev yaptıktan sonra birkaç yıl önce yaş haddinden emekli olmuştu. Meslek hayatına şehbender (*) babasının dostlarının desteğiyle Babıali kalemlerinden birine katip olarak girerek başlamış, burada devlet memurluğunun usul ve adabını, yazışma yöntemlerini öğrendikten, yabancı dil bilgisini pekiştirdikten sonra genç Cumhuriyetin konsolosluklarından birine katip olarak atanmıştı.
Son görevi Barselona Başkonsolosluğundan emekli olduktan sonra Ankara’ya yerleşen Vehbi Bey’in tekdüze yaşamı içinde tek sosyal etkinliği haftada bir eski meslektaşları ile yaptıkları toplantılardı. Bazen eşlerin de katılımıyla gerçekleşen yemekli toplantılarda sıkça dile getirilen konu meslek anılarıydı.
Altmışlı yılların ortasında yapılacak seçimler geçmiş günleri yaşayan emekliler grubunda hareketlenmelere neden oldu. Grubun mensuplarından biri, yeni kurulmuş sağ eğimli bir partiden adaylık teklifi aldığını, partinin Ankara listesinin dördüncü sırasında yer almayı kabul ettiğini, yakında seçim çalışmalarına başlayacaklarını, parti listelerinde boş yerler bulunduğunu belirterek ilgi duyanların başvurularına aracı olacağını ifade ediyordu.
Milletvekili adaylığı olasılığı Vehbi Bey’i heyecanlandırmıştı. Yıllarca ülkesine hizmet ettiğini, bilgi ve birikimlerinin böyle bir görevi yerine getirmek için yeterli olduğunu düşünüyor, benim ne eksiğim var diye kendi kendisine soruyordu. Konuyu açtığı eşi sen bilirsin diyerek yanıtını kısa kesti.
Aday olma kararını aldıktan sonra arkadaşı ile gittikleri bir iş hanında yer alan parti merkezinde iyi karşılandılar. Görüştükleri genel başkan yardımcısı, bazı kağıtları karıştırdıktan sonra, Ankara listesinde arkadaşının altında beşinci sıradaki boş yerin Vehbi Bey’e verilebileceğini söyledi, işlemlerin tamamlanması için kendilerini mali işler başkan yardımcısına yönlendirdi. Bu yardımcı onu kutladıktan sonra seçim kampanyası giderleri için bir miktar katkıda bulunmasının beklendiğini belirtti. İstenilen miktar kötü günler için bankada tuttuğu emekli ikramiyesinin neredeyse yarısı kadardı. İyice havaya girmiş olan adayımız, istenilen parayı partinin hesabına yatırdıktan sonra, seçim kampanyası başladı.
Önce afişler ve kartvizitler bastırıldı. Bunlar için de biraz daha para ödemesi istendi. Sonra iki hafta süresince Ankara’nın ilçelerine götürüldü. Kahvelerde bedava çay kahve karşılığı toplanan on beş-yirmi kişilik kalabalıklara hitap etti. Sonlara doğru yorulsa da, yaşa bravo diye karşılanmak, arada bir alkışlanmak, onu mutlu etti.
Seçim sonuçları açıklandığında, Vehbi Bey’in partisinin sadece kurucu başkanın ilinde çoğunluğu elde ederek dört milletvekilliği kazandığı görüldü. Diğer illerde parti listelerinin oyları %5 civarında seyrediyordu.
Vehbi Bey bir miktar üzülse de durumu olgunlukla karşıladı. İki hafta süren adaylık tekdüze yaşamında güzel bir anı olarak yer etti.
Yıllar sonra bir arkadaş toplantısında Vehbi Bey’in adaylık macerasından söz ettiğimde bu konuları iyi bilen gazeteci arkadaşımı bir gülme aldı. Yeni emeklilerin seçilmeyecek yerlere aday gösterilerek bağış alınması yönteminin küçük partilerce seçimlerin finansmanı için sıkça başvurulan bir uygulama olduğunu dile getirdi. İstenilen bağış tutarlarının aday gösterilen illere ve liste sıralamasındaki yerlere göre değiştiğini söyledi.
( *) şehbender, eski dilde konsolos.
