ATAMIZ’I YENİDEN
ANLAMAK
Değerli Dostlar,
Ne yazık ki, Cumhuriyet Tarihi boyunca yaşadığımız büyük krizlerin birinin daha içinden geçiyoruz. Yaşıtlarım ve bendeniz, böyle benzer ekonomik ve politik krizlere, gençliğimizden bu yana pek çok kez tanık olduk.
Şöyle bir hatırlarsak; 1960 Darbesi, 1971 Askeri Muhtırası, 1980 Darbesi, 1994 Krizi, 1997 Muhtıra Krizi, 2001/2 Krizi, geçmişte yaşadığımız en derin krizler. Ve nihayet son krizden yaklaşık 10 yıl sonra başlayıp, son darbesini içinde bulunduğumuz günlerde vuran bu yeni krizimiz! Sanki kaçınılmaz bir kader gibi, her 10/15 yılda bir kriz!
Bugünlerde şu soru aklıma geliyor! Bu tarz krizler ülkemizin ve toplumumuzun, gerçekten kaderi midir? Bir başka şekilde, şöyle de sorabiliriz! 1950’den bu yana bu krizlere neden yakalanıyoruz? Ülkemizin kuruluşunda bir kurgu hatası mı var da, böyle oluyor?
Son sorudan başlarsak; doğrudan ve kocaman bir HAYIR! Kesinlikle kurgu hatası yok! Tam tersine; topraklarımıza çullanan emperyalistlerin yıktığı 600 yıllık koca bir imparatorluğumuz ardından, ATAMIZ’ın önderliğinde, dedelerimizin verdiği eşsiz Kurtuluş Savaşı ile kurulmuş Cumhuriyetimiz! Üstelik Avrupa ülkelerinin çoğunun baskıcı rejimler altında olduğu bir dönemde, planlanıp uygulanan Devrimler ile Demokrasi’ye evrilmek üzere kurulmuş.
Nitekim, ilk yıllarında denenip başarısız kalan girişimlerden sonra, kuruluşunu takibeden 25.yılda çok partili demokrasiye geçilmiş.
Peki; o zaman nedir temel sorun?
Yaşam tecrübem ve incelemelerim ışığında baktığımda, temel sorun, AZİZ ATAMIZ’ın, sadece hemen ardından gelenler tarafından değil, benim neslim dahil, sonraki nesiller tarafından da yeterli düzeyde incelenip anlaşılamamış olmasıdır. Neden mi?
Açayım! 21.yy’ın başına kadar, ilk ve orta dereceli okullarımızda, hatta Devrim Tarihi dersleriyle üniversitelerimizde, O’nu anlatmaya çalıştık. Her tarafa heykellerini diktik. Kitaplıkları Atatürk’e dair kitaplarla doldurduk. Eğitim ve askeri kurumlarımız başta olmak üzere, hemen her yere, ” Gençliğe Hitabesi”nin, süslü yazı ve dekorla yer aldığı Atatürk Köşe’leri kurduk. Her resmi daireye O’nun resimlerini, koyduk. Her milli bayramda, coşku ve hamasetle, O’nu andık. Her birimiz Anıtkabir’i defalarca ziyaret ettik. Asker, sivil; “izindeyiz, dizindeyiz!” nakaratlarıyla sayfalar doldurduk! Bütün bunlara karşın, O’nun eşsiz fikir, düşünce ve Devrimleri’ne, yolumuzu aydınlatan bir Aydınlanma Rehberi olarak yaşamımızda gerekli ve yeterli yeri verdik mi?
O’nu kaybedişimizin ardından geçen 80 yıllık sürecin sonunda, bugün geldiğimiz aşamaya baktığımızda, bu soruya olumlu yanıt vermek, kanımca mümkün değildir.
Halbuki O, bizden, kendisini putlaştırmaya kadar giden “fetişist” bir tavır istememiş, bunu ima bile etmemişti. Tam tersine; “benim naçiz (önemsiz) vücudum bir gün elbet toprak olacaktır; fakat Türkiye Cumhuriyet’i ilelebet ( sonsuza değin)
payidar ( ölümsüz) kalacaktır” şeklindeki son derece insani ifadeyle, en önemli eseri olan Cumhuriyet’in korunmasını işaret etmişti. O’nun,” Bağımsızlık Benim Karakterimdir” sözleri doğrultusunda kurup, her yaştan Türk Gençliği olarak, hepimize emanet ettiği Cumhuriyet’imizin, uzunca bir süredir gerçekten Bağımsız olduğundan emin miyiz?
Değerli Dostlar;
Bendeniz, daha fazla uzatmadan, benzer birçok soruyu, ivedilikle kendimize sorup, yanıtlarını aramaya başlamamız için zamanın çoktan gelip geçmekte olduğunu hem kendime, hem de sizlere hatırlatmak istedim. Kanımca, böylesi bir özeleştiri ve kendimizle yüzleşmeye şiddetle ihtiyacımız var. Bunu daha fazla gecikmeden yapalım, ardından ATAMIZ’ı ve DEVRİMLERİ’ni anlamaya, içselleştirmeye çalışarak YENİDEN DEMOKRATİK CUMHURİYET için yola düşelim.
Bu çerçevede, Değerli Enis Tütüncü’nün, derin bilgi ve tecrübesi doğrultusunda titizlikle hazırladığı, sitemizde yer almaya başlayan yazı dizisinin, her birimiz için çok değerli bir kılavuz niteliğinde olduğunu dikkatlerinize sunmak isterim.
Benzer Haberler
Facebook'ta Biz