‘’EYY ALMANYA’’ DAN
STRATEJİK ORTAK ALMANYA’YA
Ekonomik Kriz’imiz, iktidar mensuplarının “çaresizlik” kaynaklı yalpalamaları içinde yol almaya devam ediyor.
“Nereye doğru gidiyoruz?” sorusuna farklı yanıtlar birbirini izliyor. Hele Suriye’nin, sınırımızdaki İdlib kentine yığılmış “savaşçı/sivil” kitlelerine karşı alınacak tavır konusunda Putin ile girilen yeni polemik belirsizliği iyice arttırıyor.
Ancak bütün bu belirsizlikler içinde, bir süredir kendini dayatan bir olasılık bugünlerde öne çıkar gibi görünüyor. Nedir derseniz; Almanya ile karşılıklı başlatılmaya çalışılan “yumuşama” olduğunu söyleyebilirim. Sitemizin verdiği özel haberleri izleyenler hatırlayacaklardır. Birkaç hafta önce, Almanya’nın AB eski büyükelçisi Dietrick von Kyaw’ın, Elcezire Tv’de, Türkiye’nin Krizi hakkındaki bir tartışma programında, ” Türkiye’deki Kriz bizim iç işimizdir. Eylül sonunda Berlin’e gelecek olan Erdoğan’ı uyaracağız.” şeklindeki beyanı, sitemizin bu özel haberlerinde yer almıştı.
Aradan geçen birkaç hafta içinde, von Kyaw’ın bu sözlerinin ne anlama geldiği yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladı. Bunu Erdoğan’ın Merkel ile yapacağı görüşmelere hazırlık olmak üzere karşılıklı heyet trafiğinin, son bir kaç hafta içinde bir hayli hızlanmasından anlayabiliyoruz.
Geçen hafta Ankara’ya gelen Alman Dışişleri Bakanı Maas ile Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun ortak basın toplantısında ilginç görüntülere tanık olundu. En çarpıcı olanı da, Çavuşoğlu’nun, Alman Bakan’ı kucaklarken söylediği şu sözlerdi:
” Geçmişte aramızda keşke olmasaydı denilecek şeyler yaşandı, ancak biz Almanya ile stratejik ortak olduğumuzu hiçbir zaman unutmadık.”
Neydi o, Çavuşoğlu’nun ” keşke olmasaydı” dediği şeyler diye geriye baktığımızda neler mi hatırlıyoruz? O kadar çok ki!
“Üçüncü hava alanını kıskanmalardan” tutun da, ” hasbelkader zengin olmuş Nazi artıklığına” kadar dilin kemiğ deyişini akla getiren bir sürü anlamsız söz.
“Peki ne oldu şimdi?” diye sormazlar mı?
Ne faydası oldu o hamaset şehvetiyle, ağızdan çıkmasına engel olunamayan o talihsiz sözlerin? Alman toplumunda olumsuz Erdoğan ve Türkiye imajı yaratmasından başka ne işe yaradı? Öyle ki;
Türkiye’nin bugünlerde içine düştüğü büyük krizden çıkması için el vermeye çalışan Merkel’e karşı, Alman toplumunda tepki oluşmasına neden olmaktan başka.
Birkaç gündür Berlin’deyim. Sağda solda sohbet ettiğim bazı yaşlı başlı Almanlar, Türk olduğumu öğrenince ilk fırsatta Erdoğan’ın o sözlerini hatırlatmaktan çekinmiyorlar. Çünkü Almanlar, hele yaşlı olanlar için “Nazi” nitelemesi, galiz küfürden ağır, hakaret ötesi bir söylemdir.
Berlin, bilindiği gibi Almanya’daki Türk’lerin yaklaşık yüzde onu olan 300 bin yurttaşımızın yaşadığı kozmopolit bir alan. Her köşede bir Türk dönercisine, marketine, berberine, terzisine, pazar sergicisine, gazete bayiine rastlanan bir yer. İnşaatlarda çalışan işçilerin çoğunun Türk olduğu bir bölge. Neredeyse, yabancı dil olarak en çok Türkçe’nin konuşulduğu bir kent.
Çocuklarım tarafından uyarıldığım için türbanlı yurttaşlarımla sohbet etmekten çekiniyorum. Ayrıntılı nedenlerini bir başka yazıya bırakmak üzere, ben de diğerleriyle sohbeti yeğliyorum.
Sohbet olanağı bulduğum bu yurttaşlarımın çoğunda, ülkemizin gidişatı konusunda ciddi bir kaygı olduğunu anlıyorum. Ülkeye dönmeyi düşünüyor musun şeklindeki soruma aldığım yanıtların çoğunda ” Neyin ne olacağı karışık, nasıl döneyim, burada çocukları adam gibi yetiştiriyoruz, çok şükür karnımız doyuyor, insan gibi yaşıyoruz.” yanıtları alıyorum.
Yani sözün özü, umarım Dışişleri Bakanı’nın üstüne basa basa söylediği ” keşke” sözü, yapılan hata ve yanlışlıklardan ders alınmışlığın samimi yansıması olsun ve Eylül sonunda yapılacak Merkel/Erdoğan görüşmesine olumlu bir şekilde yansısın.
