The Magdalene Sisters (Magdalene Kızkardeşleri) yönetmen Peter Mullen’ın 2002’de çektiği bir film.
Oyuncuları: Anne Marie Duff, Nora-Jane Noone, Dorothy Duffy, Eileen Walsh
Hikayemiz 1964’lerde İrlanda’da geçiyor.
Olayların merkezinde yer alan dört genç kızımızın Magdalena barınaklarına (rahibelerin yönetimindeki, dış dünyaya kapalı yerler) nasıl düştüğünü kısaca özetleyerek filmimize başlıyoruz.
Margaret, bir düğünde kuzeninin tecavüzüne uğradığı için buraya gönderilmiştir. Bildiğiniz gibi ”tecavüze uğramak da kadının suçudur”, ”iffetini muhafaza etmek sadece kadının sorumluluğundadır!”
Bernadette, bir yetimhanede büyüyen çok güzel bir genç kızdır. Güzelliği tabii ki kendi günahıdır ve genç erkeklerin ona bakması, laf atması, karşılıklı iç geçirmeleri sadece kızın suçudur, dolayısıyla kefaret için barınağa gönderilmiştir.
Rose evlilik dışı bir bebek doğurmuş, baba adayı kaçmıştır. Tabii ki burada da suç sadece Rose’a aittir. Rose’un babası bebeğini annesinden söküp alarak öz kızını kendi elleriyle rahibelere teslim eder.
Bir de barınakta tanıdığımız, akli dengesi bozuk, yine evlilik dışı çocuk sahibi Crispina’yı tanırız. Hala çocuğuna bir gün kavuşabileceğini düşünmektedir.
Filmin geçtiği “Magdalena Barınağı”, yerel bir çamaşırhane olarak çalışmaktadır. Etrafta yer alan otel, manastır, vb.lerin çamaşırları belli bir ücret karşılığı burada kadınlar tarafından yıkanmakta, tüm gelir ise rahibelerin kontrolündeki bir fona aktarılmaktadır. Burada hapsolmuş, değişik yaş gruplarından onlarca kadına sadece ölmeyecekleri kadar yemek verilmekte, çamaşırhanenin geliri ile rahibeler ve yerel dini kurumlar gününü gün etmektedir. Kadınların dışarı çıkması, evlerini ziyaret etmeleri, birbirileriyle konuşup şakalaşmaları tamamen yasaktır; hayata dair en küçük bir zevk, keyifli bir sohbet bile rahibeler tarafından korkunç şekilde cezalandırılmaktadır.
Dört kahramanımızı canlandıran aktrislere gelirsek… Dördü de isimlerini pek duymadığımız, tanınmayan oyuncular. Ama öyle bir performans sergiliyor ki. Hele akli dengesi bozuk kızı canlandıran Eileen Walsh. Sırıtan hiçbir oyuncu yok; sadist rahibelerden zavallı kızını döve döve barınağa getiren babaya kadar.
İşin en acı tarafı film gerçek olaylara dayanıyor. Daha çok oyuncu olarak tanıdığımız yönetmen Peter Mullen, Magdalena Barınakları üzerine bir belgeseli izledikten sonra filmi yapmaya karar vermiş. Bu şekilde çalışan en son barınak 1996 kapatılmış! Toplumun tamamen görmezlikten geldiği bu yerlerde hayatları heba olan kurbanlar için hiçbir özür, tazminat söz konusu olmamış. Canını zor kurtaran kadınlar, (varsa) ayrıldıkları çocuklarına kavuşabilmek için on yıllar boyunca izlerini sürmüşler. Filmdeki dört karakteri kurgusal, ama hikayeleri gerçek olaylardan alınmış.
Filmimiz, 2002 Venedik Festivali’nde “Altın Ayı” ödülünü de kazanmış. Tabii Vatikan çıldırmış. Filme ödül verilmesine karşı “dış güçlerin işi, aşağılık bir provokasyon, kiliseyi Talibandan bile kötü göstermek isteyen rezil bir film, ödül komitesi ne yapmak, nereye varmak istemektedir” diye ayağa kalkmış.
Film biraz ses getirince 2013 yılında İrlanda Başbakanı hayatta olan kurbanlardan yarım ağız bir özür dilemiş, ama onlar bu özrü kabul etmemişler.
Film ülkemizde, garip bir çeviri ile “Günahkar Rahibeler” ismiyle oynadı, bazı online sitelerde de bu şekilde gösterildi. Sosyal medyada komik yorumlar var; sanırım epey bir izleyici, erotik fantaziler beklentisiyle filmi tıklamış, arkadan gelenlere “arkadaşlar, öyle bir film değil, boşuna heyecanlanmayın” diye uyarıda bulunmuşlar. (kaynak: Onur Ataoğlu- Sinema Dostları)
Benzer Haberler
Facebook'ta Biz