Sol kanat gazetelere ve portallere ayrım gözetmeksizin göz gezdiriyorum.
Başıma ağrılar giriyor.
Duayen bir hocamız Korkut Boratav diyor ki:
“Biliyorum ki sosyalist arkadaşlarım, devrimci gençler, bugünkü Çin’deki kapitalistleşmeye bakarak itiraz edecek; ÇKP’nin bu söylemini ‘bu nasıl bir sosyalizm?’ diye sorgulayacaktır. Elbette haklıdırlar. Üstelik, Beş Yıllık Plan Taslağı’nda geleceğin sosyalizmine ilişkin şu tasarım da yer alıyor: ‘Akıllı, paylaşılmış, ahenkli ve yeni bir dijital hayat, robot garsonları ve yüksek derecede otomatikleşmiş park yerlerini içerecektir.’ (Xinhua, 5.3.2021) Bu ‘tüketimci’ ütopyanın bugünkü kapitalizmden etkilendiği açıktır. Yine de hoş görelim. En azından ‘paylaşılmış’ bir tüketim dünyasını özlediğini dikkate alarak…Üstelik, ‘sosyalist’ sözcüğünde ısrar eden, ‘Batılı benzerlerinden farklı’ olduğu vurgulanan bu gelecek tasarımı, ABD, AB yöneticilerini, patronlarını bu kadar tedirgin ediyorsa, şimdilik bizlere ‘devam et’ demek düşer.”
Sağ serbest, solda Mercedes. Devam edelim. Şimdilik, fakat nereye kadar? Çin bu durumda da, Küba’da neler oluyor? Perestroika sırasında ters gidebilecek yönleri vurgulayacak kadar uyanık olan sosyalist geleneğimiz, bu gün potansiyel mezarlık yanından ıslık çalarak mı geçmeli? Yoksa onurla bilgisini ve desteğini mi sunmalı?
Bir başka sol gazeteye atlıyorum, “… orta-uzun dönemde Türkiye ekonomisinin büyüme performansını, yatırım eğilimini, ülkenin en önemli sorunu işsizliği son derece olumsuz etkileyecek” diyen gelişmelerden kaygılı bir SOL figürle karşılaşıyorum: Hayri Kozanoğlu. Burası Türkiye’nin en çok izlenen sol alternatif portali.
Terslik nerede? Sanırım cümlelerde: Türkiye ekonomisi kim? Trafik canavarından daha somut bir kişileştirme mi? Yatırım gelsin, ekonomi büyüsün, istikrar olsun, istihdam olsun. Sol uyusun, Ekonomi büyüsün. Büyüsün de evimize ekmek götürelim. Sadece ekmek götürmeye odaklanırsak “felaket” rekabetçi olabiliriz.
Bu dili kullanacaksak ağayla marabasının hikayesinde olduğu gibi başlangıç noktasına dönecek koca bir tur atmış oluruz bunca yıllık sol tarihle.
Öncelikle Sosyalist literatürde biz bu kavrama yatırım demiyoruz, sermaye diyoruz. Sermaye geldiğinde ise maddi üretim demek olmuyor. Hoş, maddi üretim olsa bile yapıldığı yeri kayıtsız şartsız ihya etmiyor. İşte örneği Endonezya. İşlik ya da hammadde deposu olmayı savunmanın sosyalizm ile bir ilgisi yok.
Tüketimin hakça paylaşılmasının geçmişi ise kalın dilimlenen pasta fantezilerine kadar geriye gider. O da sosyal demokratların işidir. Onlar yıllardır pastadan alınan payı gündeme getirmediler diye görev sosyalistlere rücu etmiyor. Zira sosyalist, pastanın külliyen zararlı olduğunu düşünen insandır.
İçinde bulunduğumuz krize kadar son yirmi yılda gelen sermaye hangi alanlara gelmiş? Ne kadar istihdam yaratmış? Muhakkak bunu çalışacak doktora öğrencileri vardır iktisat bölümlerinde. Yoksa kalmadı mı?
O zaman akademik eğitimin nimetleriyle biçim almamış, hariçten gazel okuyanların yorumlarına açık bir alan var. Ayasofya imamı topa girmesin istiyorsak sol kanatta boşluk olmamalı. Adam yarın, faizin artık-değer kaynaklı olduğunu söylerse kendimizi içinde bulacağımız durum komedisini bir düşünün!
Rica ediyoruz: Çocuklarımıza, gelecek nesillere türünü göstermek için sınırlı miktarda sosyalist iktisatçıya ihtiyaç var. Şimdi bu yanlış anlaşılmasın diye biraz açalım: Sosyalist iktisatçı, kendini sosyalist olarak tanımlayan bir iktisatçı değil. “-çı” ekinin eklendiği kök “sosyalist iktisat”. O kök de ikiye ayrılmıyor. Teori köklü bir gelenek. Onlarca kitap basılıyor. Kim okuyor? Ne anlıyor? Lütfen bir adım öne çıksın ve emeğin gözünden görünen gerçekleri tartışmaya açsın.
Bu çağrının yanıt bulması umudunu korumalıyız.
Benzer Haberler
Facebook'ta Biz