Türkiye’nin şanslı zamanlarında yetiştik. Akıllı tahtalarımız yoktu, cin fikirlisi hiç yoktu. Olsa da kariyerde sınırlı ilerleme kaydederdi. İşini yapan öğretmenlerimiz vardı. Matematik bize ”tam’’ın örneğin 4/4 olduğunu öğretirdi o zamanlar. ”Tam” içinde hiçbir parçası eksik olmayandı. Ekmek alıp eve dönerken dayanamayıp ucunu koparıp yesek ekmeğin bütünlüğü bozulmuş olurdu. Yine de bugünkü “tam” kapanmadan daha tam kalırdı.
Yeni düzen özel bir insan türüne ihtiyaç duyuyor.
Yarımı tam olarak görebileceksin.
Patates ve makarna yiyerek ayakta kalıp dengeni kurabiliyorsan dengeli besleniyorsun.
Kasadaki para gözle görülüyorsa bakiyeyi bilmek için hesaba kitaba gerek yok.
Eskiden bu durumsal bakış yetenekli insan türünün prototipi, kötü okul öğrencilerinde bulunurdu. Dersi geçmek için gereken not 10 üzerinden beşti. Dört buçuk da beş demekti. Konunun yarısını bile bilmeyen öğrenci üste yuvarlama, yalvarma ve sistem bozukluğu sayesinde lise mezuniyetine kadar gidebilirdi. Ama o zamanlar onurlandırılıp profesör olunamıyordu henüz. Sınava giren insan sayısından çok, üniversite kontenjanı yoktu parası karşılığında.
Ama gerçek sorun felsefe ve mantık eksikliği ile başladı. En zekiler, rakamlarla top oynar gibi oynayanlar, gerçek çözüm makinelerine dönüştü. Çözüm sırasında neyle uğraştığını ve hangi sonuca, niçin vardığını unutan bir mutant gelişti toplumda. Aşırı sınav basıncı ve kirli bilgi akışına maruz kalmanın bu sonuca yol açtığını düşünürüm hep.
Fiziksel ve kimyasal olaylar mutasyonu tetikler.
Oysa ileri yaşlarda, çağına göre iyi eğitim almış eski insanlarla tartışırken bir fikir silsilesi oluşturmak ve kendine gelen bilgiyi öncekilerle kıyaslayarak bir kişisel şema üzerine yerleştirmenin bir davranış biçimi haline geldiğini fark edersiniz. Kelimelerin anlamlarına bakar, isimleri doğru ilişkilendirmeye çalışırlar.
Bugün bu eğitim farkının yine kritik sonuçları olduğu bir dönüm noktasındayız.
Tam kapanmanın tam kapanma olmadığını bir köşede yazan neredeyse tüm muhalif basın, sayfayı çevirince şu tür haberlerle devam ediyor:
“Tam Kapanma sırasında yolculuklarla ilgili yeni genelge yayınlandı!”
Görünmeyen tırnaklar ile sorunu çözdüklerini sananlar var. O kadarını bile yapmayanlar var.
Cumhuriyet Gazetesi: ‘Tam kapanma’ başladı ama… Toplu taşımada yoğunluk.
Sözcü Gazetesi: Tam kapanma başladı! Yasaktan kimler muaf, nereler açık? İşte detaylar
Birgün:17 günlük “tam kapanma” başladı: Kapanmaya ilişkin detaylar neler?
Tele1: Tam Kapanma öncesi İstanbul boşaldı
soL: (soL Mikrofon) Tam kapanma ve içki yasağı, Erdoğan açıkladı: 29 Nisan’da ‘tam kapanma’ya geçiliyor.
Evrensel:”Tam kapanma” öncesinde işyerleri ve yerellerde 1 Mayıs kutlamaları yapıldı
Görüldüğü üzere farklı yelpazede, genel olarak sol bilinen tüm bilgi kaynakları elbirliğiyle iktidarın kelime oyununun yerleştirilmesi için bu sözlüğü kabullenmiş ve bir panzehir bulmaya girişmemiş.
Kimin sözlüğünü konuşursan onun ekmeğine yağ sürersin. Kural budur.
İktidar sözlüğün bir savaş alanı olduğunu çok iyi biliyor.
Hasta-vaka ayrımını hatırlayalım.
Kontrollü-normalleşme gibi buluşları hatırlayalım.
Kural basit: sıfatı her zaman algıyı kurmak istediğiniz şekilde seçeceksiniz.
Vatandaşın beynine işleyene kadar binlerce kez söyleyecek ve hatta rakiplerinize de söylettireceksiniz.
AKP’nin AK-parti olarak okunmasına ilişkin ısrar da bu yüksek siyasi aklın ürünüdür.
Yarın sonucu baştan görülen sözde tam kapanmanın bitişinde gazete manşetlerini görür gibiyim:
“TAM KAPANMA DA ÇARE OLMADI”
Oysa alternatif basınımız benzer durumlarda bazı formüller üretmiştir: “Partili” Cumhurbaşkanı gibi, “Resmi Verilere Göre” gibi.
İtirazı, kavramla ayrılmaz şekilde birleştiren ifadeler gerekli bugünlerde.
Aksi takdirde bu görünmeyen tırnaklar, sabah, gazetelerin okunduğu programlarda, konuşmalarda güme gidecek.
Aynı sözde tam kapanma sırasında ortalığa salınan yarıyı aşkın insanımız gibi. Bir de onları evlerinde hapis bekleyenler gibi.
Sözde tam kapanmada tam olan tek şey: Toplumsal riskimiz.
