Moskova’da konser salonuna yapılan terör saldırısını kınıyorum..
İnsanlar arasında nefret ve düşmanlık duyguları yaratan siyasi liderlerin ‘ötekileştirici’ söylem ve stratejilerini kınıyorum..
Sürekli iç karartıcı haberler veren ve benim hiçbirisinden hoşlanmadığım siyasetçileri gösterip duran bütün haber kanallarını kınıyorum..
Mart ayının sonunda, baharın geldiği Nevruz Bayramı ile tescillenmişken yağan karı kınıyorum..
‘Bu ne biçim yazı’ diye düşünüp şu an bırakmaya niyet eden okuyucuları kınıyorum..
Hem de şiddetle kınıyorum!
Aslında daha kınanacak binlerce şey var şu yaşadığımız dünyada ama hepsini kınamaya üşeniyorum. Cumartesi sabahı bu kadar kınama yeter diye düşünüyorum..
Ohh.. neyse rahatladım.. Görevimi yaptım.. sorumluluktan kurtuldum! Yapmayanlar utansın!.
Oysa ben aşktan söz etmek istiyorum.. bir türlü sıra gelmiyor.. Sevgililer Gününde yazmıştım (Bkz.1) bir girizgah olsun diye.. Gerçi o da içimi ferahlatan bir aşk yazısı sayılmazdı ama ne yapayım..
İşte bu sabah da ‘Aşka yer açın!’ demek istiyorum..
Hayatımızda aşka yer açmak mümkün mü? Sırası mı? Ne zaman sırası gelecek?
Özdemir Asaf’ın ‘Bir Bildiği Var’ şiirinde seslendiği gibi (2):
…
Savaşların, yengilerin, yenilgilerin içinde
Bilimlerin içinde ve dışında beklemek
Onca beklemektir..
Aşk’a bir yer açmak..
Belki onun da sırası gelir..
Ya da:
Gelmezse ben gider alırım, hah-hah-hah!
…
Aşka yer açmak için beklemeli miyiz, yoksa harekete geçmeli miyiz?
İnsanı anlamaya çalışan bir bilim alanında (Psikolojik Danışma ve Rehberlik) kırk yıldır çabalayan bir akademisyen olarak biliyorum ki; insanlar arasındaki bu savaşların, yengilerin, yenilgilerin temelinde karşılanmamış ihtiyaçlar var..
Maslow’un piramidindeki biyolojik ihtiyaçları geçiyorum (3).. çünkü aklımızı kullanırsak bu dünyada hepimizi doyuracak ve yaşatacak olanaklar var.. Bence sorun, daha üst düzeydeki ihtiyaçların karşılanmamasından kaynaklanıyor; temel güven duygusu, ait olma, sevme ve sevilme vb gibi sosyo-psikolojik ihtiyaçlar.. İşte, bütün bu kınanacak davranışların gerisinde ‘karşılanmamış ihtiyaçlar’ var..
Davranış bilimlerinin bize öğrettiği gerçek şudur ki; insanlar mantık ve akılla değil, temel ihtiyaçların tetiklediği duygular ile eylem yapıyor.. Çok akıllı varlıklar değiliz (üzgünüm), duyguların yönlendirdiği bir canlı türüyüz.. Normal değiliz (yine üzgünüm), hepimiz nevrotik insanlarız (4)..
Eee.. Freud boşuna söylememiş; “Uygarlığın bedeli, nevrozlardır!” diye..
Ben de sabah sabah her şeyi boşuna kınamıyorum.. Kınadığım ve kınayacağım nice insan davranışı ‘normal’in sınırları içinde değil çünkü.. Aşk yazısı yazmaya niyet edip bütün bunları yazmamın da normal olmadığı gibi..
Siz yine de aşka bir yer açın bence.. Bir gün gerçek bir aşk yazısı yazacağım.. üstelik aşkın ‘gerçek’ değil, sadece bir ‘yanılsama’ olduğunu bilerek..
Aşk ile kalın.
B.Y.
23 Mart 2024 Bahçelievler, Ankara
Dipnotlar:
- https://www.yurtseverlik.com/prof-dr-binnur-yesilyaprak-yazdi-simdi-ask-zamanidir.html#google_vignette
- Özdemir, A. (2016) Benden Sonra Mutluluk. Yapı Kredi Yayınları.
- Maslow, A. (2000) İnsan Olmanın Psikolojisi (çev. O. Gündüz) Kuraldışı Yayınları.
- Mate, G.&D. Mate (2023). Normal Efsanesi (çev. E. Süren). Hep kitap, İstanbul.
